Een man is na een traumatische gebeurtenis dakloos geraakt. Nu, een jaar later, kan hij niet meer terecht bij zijn netwerk. Hij is depressief en heeft suïcidale gedachten. Hij wil de winteropvang niet in, omdat hij bang is voor corona, maar ook voor de andere bewoners. Hij wordt door de GGD als zelfredzaam beschouwd. De Regenbooggroep begeleidt hem intensief met zijn schulden en woonsituatie. Zijn schulden zijn echter niet-saneerbaar en hij staat te kort ingeschreven bij Woningnet om kans te maken op een woning. Hij mag met behulp van de ombudsman en het Team Maatwerk van de gemeente een aantal weken in een hotel slapen, maar moet daar op enig moment uit: zijn geld is op. De Regenbooggroep biedt hem verschillende alternatieven, maar de man staat alleen open voor het hotel. Ook het nakomen van de betalingsregelingen blijkt lastig voor de man. Team Maatwerk wil hem wel helpen, maar dan moet hij wel akkoord gaan met een minimale betalingsregeling om zijn schulden af te betalen en aan zijn herstel te werken. Dat wil de man niet. Hij blijft onder begeleiding van de Regenbooggroep, maar de partijen moeten uiteindelijk ook concluderen dat de man opties heeft, maar ook zelf tot dat inzicht moet komen.