Een vrouw meldt zich bij de ombudsman. Ze is vanaf haar zeventiende dak- en thuisloos. Ze heeft bij verschillende maatschappelijke opvangvoorzieningen gewoond. De vrouw is al acht jaar actief opzoek naar een woning via Woningnet Amsterdam en Woonnet Haaglanden. Ze wordt begeleid door Arkin Jeugd. Volgens de vrouw heeft haar begeleider regelmatig contact gezocht met CTBW/GGD. Een jaar geleden heeft de vrouw een intake gesprek gehad bij CTBW/GGD. De vrouw zegt dat haar is beloofd dat ze een jaar hoefde te wachten, voordat ze een woning zou krijgen. Na een jaar wachten heeft ze echter nog geen woning en blijkt dat de wachttijd langer is. De vrouw zegt dat ze mensen spreekt die korter op de wachtlijst staan al wel een vaste woning hebben gekregen. De vrouw is radeloos en voelt zich uitgeput. Ze wil zo graag een vaste basis, een toekomst opbouwen en een fulltime baan. Ze vraagt daarom de ombudsman om hulp. De ombudsman informeert bij de gemeente. Deze neemt contact op met de vrouw en geeft uitleg over de woningnood en problematiek van wachtlijsten. De vrouw geeft aan dat zij niet goed geïnformeerd is want in de beschikking staat “het recht dat in deze beschikking is vastgelegd, geldt vanaf 11-02-2019 tot en met uiterlijk 10-02-2020. Als u na die datum nog verdere ondersteuning nodig heeft, moet u drie maanden vóór 10-02-2020 een verlenging aanvragen”. De vrouw is er daarom vanuit gegaan dat ze binnen een jaar geholpen zou worden. De gemeente legt haar uit dat er helaas sprake is van een misverstand. In de mailwisseling die de vrouw heeft meegestuurd wordt ook steeds uitgelegd dat er lange wachtlijsten zijn en dat de GGD daarover geen uitsluitsel kan bieden. De vrouw is teleurgesteld. De ombudsman begrijpt dit en ziet veel (schrijnende) zaken voorbij komen met betrekking tot dak- en thuisloosheid. Omdat het een politieke keuze is, is de ombudsman niet bevoegd hierover een oordeel te vellen.