Een man klaagt over de manier waarop de gemeente Amsterdam omgaat met (de aanvraag van) PGB’s. Hij ervaart een ontmoedigingsbeleid: procedures duren lang, informatie is niet altijd eenduidig en mensen bij de gemeente zijn slecht bereikbaar. Hij is al lange tijd bezig met een PGB aanvraag voor zijn broer, voor ambulante ondersteuning. Zijn belangrijkste klachtpunt is dat de aanvraag nu gedeeltelijk is toegekend, voor een niet-professioneel tarief, terwijl dezelfde hulpverlener hem zelf ondersteuning biedt, en daarvoor wel een professioneel tarief krijgt. De ombudsman vraagt de gemeente om een toelichting. Het besluit om de hulpverlener een niet-professioneel tarief toe te kennen is gebaseerd op diens inschrijving in de Kamer van Koophandel. In de Nadere Regels Wmo Amsterdam staat: “Er is sprake van professionele hulp als de werkzaamheden beroepsmatig uitgevoerd worden en de persoon ingeschreven staat bij de Kamer van Koophandel (KvK). De omschrijving van de bedrijfsactiviteiten van de onderneming moet aansluiten bij de te leveren diensten voor het PGB”. De ambulante ondersteuning die nu gevraagd is omvat bijvoorbeeld ook instructie op het gebied van geestelijke en lichamelijke gezondheid. Dit komt niet overeen met de beschrijving in de KvK. De man stelt dat de ondersteuner qua ervaring juist wel heel goed past bij zijn broer en diens hulpvraag. De ombudsman is ook benieuwd in hoeverre ervaring meespeelt in de overweging, of dat enkel de inschrijving KvK bepalend is. Daarbij lijkt het voor de SVB niet mogelijk om een hulpverlener de ene keer een professioneel en de andere keer een niet-professioneel tarief uit te betalen. De man gaat uiteindelijk met succes in bezwaar tegen het besluit.