Een jongeman beklaagt zich in november 2019 bij de ombudsman over de gang van zaken rondom zijn Top 600 traject, waardoor hij jaren later nog steeds niet op de rit zit. De gemeente vindt dat hij nu weer opnieuw een traject in moet waardoor hij weer jaren moet wachten op woonruimte. Hij is hierdoor weer terug bij af, op een door hem ingediende klacht krijgt hij maar geen duidelijke reactie. Hij vraagt de hulp van de ombudsman. De gemeente buigt zich op verzoek van de ombudsman over de klacht en noodkreet van de jongen. Bij de zaak zijn verschillende diensten, teams en medewerkers betrokken maar deze komen niet op één lijn. De ombudsman poogt daarin te bemiddelen en vooral meer duidelijkheid te krijgen maar dat lukt niet. In juli 2020, is de jongeman het zat. Hij bedankt de ombudsman voor alle inzet maar besluit de zaak met de hulp van een advocaat op een andere manier aan te pakken. De ombudsman gaat nog met de gemeente in gesprek in een poging om helder te krijgen wat hier nu gebeurd is en hoe het kan dat er niet samen met de jongen en zijn hulpverleners tot een voor alle partijen aanvaardbare oplossing is gekomen. Zeker nadat de ombudsman van een aantal medewerkers van de gemeente gehoord heeft dat de jongen volkomen gelijk heeft en dat hem een paar jaar geleden absoluut geen recht is gedaan.