Een alleenstaande moeder van twee jonge kinderen huurt een woning van een particulier. In februari, een paar weken na de geboorte van haar jongste kindje wordt ze gebeld door de Belastingdienst met de vraag of het klopt dat er nog iemand bij haar is komen wonen. Het zou om de verhuurder gaan. De vrouw ontkent dit en neemt daarop contact op met de gemeente, die de man vervolgens uitschrijft. De verhuurder schrijft zich vervolgens opnieuw in en vertelt haar dat dit zijn goed recht is omdat hij eigenaar is van de woning. Uit het adresonderzoek dat volgt zou ook blijken dat hij op het adres woont omdat hij in de buurt pint. De vrouw krijgt inmiddels geen toeslagen meer en haar kinderen dreigen om deze reden voor de tweede keer van een kinderopvang verwijderd te worden. Dat zou betekenen dat de vrouw zal moeten stoppen met werken. Een tweede adresonderzoek volgt. Na enkele weken vindt er een huisbezoek plaats. De ambtenaren bevestigen haar ter plaatse mondeling dat het erop lijkt dat de man inderdaad niet bij haar woont. Ze zal hiervan nog een bevestiging krijgen. Omdat ze die maar niet krijgt en het inmiddels oktober is, wendt ze zich tot de ombudsman. Die zet de zaak direct uit bij Basisinformatie en het Meldpunt Ketenfouten. Er vindt met spoed opnieuw een huisbezoek plaats en de man wordt met terugwerkende kracht vanaf februari uitgeschreven van het adres. Het Meldpunt zorgt ervoor dat de vrouw haar toeslagen met terugwerkende kracht gestort krijgt. De ombudsman oordeelt dat, indien er direct een huisbezoek zou hebben plaatsgevonden, de zaak veel eerder opgelost had kunnen worden. De casus zal intern geëvalueerd worden om herhaling te voorkomen. De vrouw voelt zich ondertussen niet meer veilig in haar woning: de huurder wordt stelt zich ook steeds dreigender op, ook naar de gemeente toe. Gelukkig heeft de vrouw binnen afzienbare tijd met behulp van !Woon een nieuwe woning gevonden.