Een echtpaar ondervindt overlast van de verhuur van de naastgelegen woning aan zes à zeven personen in wisselende samenstelling. Sprake is van intimidatie, geluidsoverlast en mogelijk een brandgevaarlijke situatie. Wanneer het kamerbemiddelingsbedrijf geen gehoor geeft, stuurt het echtpaar de gemeente een brief. Hierin schetst het echtpaar de problemen en vraagt het de gemeente advies om tot een oplossing te komen. De gemeente beantwoordt de brief niet maar legt deze terzijde. Hierop wendt het echtpaar zich tot de ombudsman.
Uit onderzoek van de ombudsman blijkt dat de gemeente de brief niet heeft beantwoord, omdat geen beleid bestaat op het gebied van optreden tegen kamerverhuur. Daarnaast is sprake van onderbezetting op de afdeling. Inmiddels is de gemeente alsnog handhavend opgetreden, met als gevolg dat het kamerbemiddelingsbedrijf heeft toegezegd dat de woning zal worden verhuurd aan een gezin.
De ombudsman overweegt dat Almere heeft miskend dat verzoekers in de eerste plaats optreden van de overheid tegen een gevaarlijke situatie wensten. Die situatie was weliswaar het gevolg van kamerverhuur, maar het ging verzoekers niet om het gedrag van de verhuurder maar om dat van de huurders.
De reactie van de gemeente is in dit verband niet begrijpelijk. De gemeente heeft in dit geval nagelaten wat zij had dienen te doen: optreden bij overlast en onveiligheid.
Hierdoor is in strijd met het vereiste van rechtszekerheid gehandeld.