Een vrouw met twee kleine kinderen woont in bij haar moeder en broer op 45 m2. Voor de Dienst Wonen Zorg en Samenleven (WZS) is dat aanleiding de vrouw een urgentieverklaring op sociale gronden toe te kennen. Daarmee kan de vrouw met voorrang op woningen van Woningnet reageren. Als de vrouw een woning krijgt en bijzondere bijstand bij DWI aanvraagt voor de eerste maand huur en waarborgsom, wijst de dienst die aanvraag af. De vrouw had hiervoor geld moeten reserveren. Verder is er volgens de dienst geen sprake van een bijzondere situatie op grond van medische of sociale redenen die een plotselinge verhuizing noodzakelijk maken. De vrouw kan zich hierin niet vinden en wendt zich tot de ombudsman.

Desgevraagd laat de dienst weten dat er geen sprake is van een verhuizing met spoed vanwege sociale redenen. De sociale urgentieverklaring sluit niet uit dat de vrouw geld had moeten reserveren. Ook het feit dat verzoekster schulden heeft en er geen lening van de GKA mogelijk is leidt er niet toe dat de dienst bijzondere bijstand verstrekt.

Vast staat dat DWI met haar motivering dat er geen sociale noodzaak tot verhuizing bestond en  de aanvraag bijzondere bijstand afwijst, de mogelijkheid die WZS de vrouw met de urgentieverklaring geeft om zelfstandig te wonen ondermijnt.

In het bijzonder nu niet alleen het meerjarenbeleidsplan van DWI, maar ook de WWB zelf de mogelijkheid biedt af te wijken van standaardregels en maatwerk te leveren, had de dienst een andere belangenweging moeten maken. Daarbij had de dienst ook rekening moeten houden met de belangen van de kinderen van de vrouw. Door afwijzing van de bijzondere bijstand werd hun woonsituatie uitzichtloos. De dienst heeft niet alleen in strijd met het redelijkheidsvereiste, maar ook met het vereiste van goede samenwerking  met WZS gehandeld.

Aanbeveling

De ombudsman verzoekt de wethouder Werk, Inkomen en Participatie te bevorderen dat DWI verzoekster compenseert voor de huurdervingskosten en de kosten van de boete aan Woningnet.