Een vrouw vraagt bij de Dienst Werk en Inkomen, afdeling Bijzondere Doelgroepen bijzondere bijstand aan voor de inrichting van haar nieuwe woning. Haar aanvraag wordt door de dienst afgewezen omdat een aantal benodigde stukken ontbreekt. De vrouw dient hiertegen een bezwaarschrift in en levert alsnog de gevraagde informatie.

Ondertussen heeft de vrouw een tweede aanvraag ingediend, waarvoor ze stukken deponeert in de brievenbus bij Bijzondere Doelgroepen. Vreemd genoeg ontvangt de vrouw het besluit van de dienst om ook deze aanvraag niet te behandelen, omdat de stukken niet zijn ontvangen. Ze dient wederom een bezwaarschrift in en beklaagt zich daarnaast bij de dienst over de gang van zaken bij de behandeling van haar tweede aanvraag.

Inmiddels heeft DWI de eerste aanvraag van de vrouw naar aanleiding van haar bezwaarschrift afgewezen omdat ze over voldoende inkomen beschikte en geld had kunnen reserveren.

Uit de klachtenprocedure blijkt dat de ontbrekende stukken op dezelfde dag dat de DWI de aanvraag buiten behandeling stelt, bij de behandelaar in bezit zijn gekomen. Voor een inhoudelijke beslissing moet de vrouw echter wachten op de behandeling van haar tweede bezwaarschrift. De vrouw is niet tevreden met deze gang van zaken en bezoekt daarom het spreekuur van de ombudsman.

Gebleken is dat, met een relatief eenvoudig te beoordelen aanvraag voor inrichtingskosten, maar liefst twee aanvraagprocedures, twee bezwaarschriftprocedures en één klachtprocedure gemoeid waren. Het beeld ontstaat van een chaotische werkwijze.

Er had afstemming moeten plaatsvinden binnen de dienst over de behandeling van de tweede aanvraag en het eerste bezwaarschrift. Zodra in de eerste bezwaarprocedure was vastgesteld dat verzoekster geen recht had op bijstand, had de knoop in de tweede aanvraag moeten worden doorgehakt. Het handelen van de dienst getuigt allesbehalve van voortvarend en slagvaardig optreden.