Samenvatting

Bewoners van een appartementencomplex met koopwoningen in de binnenstad van Amsterdam ondervinden overlast van de verhuur van een van de appartementen aan toeristen. Dit is niet toegestaan. Een van de bewoners verzoekt Stadsdeel Centrum bij herhaling om hiertegen op te treden. Ondanks meerdere inspecties en de daaruit voortkomende dwangsommen, blijven de verhuur en de overlast bestaan. Daar komt bij dat het stadsdeel de verhuurder tegen het beleid in een short stay-vergunning verleent. De bewoner had meer betrokken willen worden in de procedures tussen de verhuurder en het stadsdeel bij de rechter. Daarom wendt de man zich tot de ombudsman. De ombudsman bespreekt deze zaak met de bewoner en het stadsdeel.

Het is de ombudsman duidelijk dat het stadsdeel zich intensief heeft ingezet om de illegale verhuur te beëindigen, maar dat de inspanningen niet tot het gewenste resultaat hebben geleid.  Of het daarbij had uitgemaakt of de bewoner zijn inbreng kon geven in procedures bij de rechter is niet vast te stellen. Wel had het stadsdeel hem de gelegenheid moeten geven een bijdrage te leveren. Ook had het op de weg van het stadsdeel gelegen de bewoner uit eigen beweging te informeren over de afloop van de procedures. Verder staat vast dat het stadsdeel een short stay-vergunning heeft verleend voor een adres waarvoor dat is uitgesloten. Het stadsdeel had bij de behandeling van de aanvraag zorgvuldiger moeten onderzoeken of het betreffende huisnummer in aanmerking komt voor een short stay-vergunning. Daarnaast had het stadsdeel moeten nagaan of er relevante procedures, zoals het handhavingsproces tegen verhuur aan toeristen, liepen met betrekking tot dit adres. Het stadsdeel erkent dit ook. Alles overziend ontstaat het beeld van een overheid die niet bij machte is een einde te maken aan een illegale situatie en tegelijkertijd zelf een vergunning verleent waar dat niet mocht.