De hond van een vrouw loopt in 2009 weg en ze geeft dit telefonisch door aan de Dienst Belastingen Gemeente Amsterdam (DGBA) in verband met de hondenbelasting. In de loop van 2010 komt de vrouw erachter dat DBGA haar voor 2010 heeft aangeslagen voor hondenbelasting. Hierop dient ze een bezwaarschrift in. In november 2011 merkt vrouw dat DBGA beslag heeft gelegd op haar loon. DBGA heeft niet naar haar bezwaarschrift gekeken omdat dit te laat is ontvangen, aldus de vrouw. Zij kan zich niet vinden in deze gang van zaken en ze benadert de ombudsman. Deze vraagt de dienst om opheldering en houdt een hoorzitting.

Vast staat dat DBGA de vrouw op 31 januari 2010 een aanslag hondenbelasting heeft opgelegd. Haar bezwaarschrift, waarin ze aangeeft dat haar hond in 2009 is weggelopen, ontvangt de dienst op 19 augustus 2010. Gebleken is dat de dienst tot zes maanden na het verlies van een hond ook zonder bewijs hiervan de aanslag vernietigt. Daarmee geeft de dienst de burger een periode om het verlies van het huisdier te verwerken. Na die tijd verlaagt DBGA de aanslag slechts voor het resterende deel van het jaar. Het bezwaarschrift van de vrouw is na zes maanden ontvangen.

Na interventie van de ombudsman, bleek de adressering van de eerste aanslag aan de vrouw niet te kloppen. DBGA vermindert de aanslag daarop alsnog. In het algemeen acht de ombudsman de werkwijze met de verwerkingsperiode voor het verlies van een hond gepast.