Een inwoner van Almere woont aan een voetpad van het Bizonplantsoen. Bewoners mogen met hun auto over het voetpad naar hun voordeur rijden om te laden/lossen, maar zowel bewoners als bezorgdiensten gebruiken het voetpad te pas en te onpas. Omdat het een kinderrijke buurt betreft, gaat de man naar de gemeente. Die verwijst naar de politie, maar ook dat levert niets op. Daarom gaat de man met negen andere bewoners naar de Gemeentelijke Ombudsman.

De gemeente vindt dat de bewoners elkaar op hun gedrag moeten aanspreken. Wel is zij bereid om een paaltje op het voetpad te plaatsen mits alle bewoners het daarmee eens zijn. Verder verwijst de gemeente de man naar buurtbemiddeling, omdat het gaat om tweestrijd onder de bewoners.

De Gemeentelijke Ombudsman overweegt dat de gemeente, in dit geval samen met de politie, moet toezien op handhaving van wet- en regelgeving. Door slechts te wijzen op inspraak en eigen verantwoordelijkheid van de bewoners handelt de gemeente niet zoals van een betrouwbare overheid mag worden verwacht.

Ook de doorverwijzing naar buurtbemiddeling acht de ombudsman niet juist: als de gemeente vindt dat deze zaak zich voor buurtbemiddeling leent, had de gemeente dit in gang moeten zetten. De ombudsman betwijfelt overigens of de handhaving van verkeersregels zich voor buurtbemiddeling leent.