Een man is sinds eind 2009 met zijn vriendin woonachtig in Stadsdeel Nieuw-West. Reeds vanaf het begin ervaart hij enorm veel overlast van hangjongeren rondom zijn woning. Hij meldt de overlast diverse keren bij het stadsdeel en de politie. Desalniettemin blijft de overlast aanhouden. Na de zoveelste vernieling van zijn auto wil hij verhuizen en vraagt het stadsdeel om woningbemiddeling. Het stadsdeel start een onderzoek naar de ernst van de overlast en wijst op basis van de uitkomst het verzoek van de man af. De man kan zich niet vinden in het oordeel en stuurt een noodkreet naar diverse instanties, waaronder de Gemeentelijke Ombudsman. Kort daarna vindt hij op eigen kracht een (particuliere) huurwoning. Omdat hij de kosten daarvan amper kan betalen vraagt hij het stadsdeel om een gedeeltelijke tegemoetkoming. Het stadsdeel wijst ook dit verzoek af. Uit het onderzoek van de ombudsman is gebleken dat het stadsdeel in ieder geval vanaf begin 2010 op de hoogte was van de overlastmeldingen van de man en dat het stadsdeel sindsdien een scala aan maatregelen heeft genomen om de overlast te stoppen of te voorkomen. Het stadsdeel heeft onder meer de samenwerking met de politie geïntensiveerd, een vast contactpersoon aangesteld en diverse fysieke maatregelen op straat getroffen. De ombudsman oordeelt dan ook dat het stadsdeel over het algemeen en binnen de mogelijkheden die er op dat moment waren, voldoende serieuze inspanningen heeft verricht om de overlast tegen te gaan en de man te beschermen. Wel geldt dat het stadsdeel in de motivering van de afwijzing van het verzoek om woningbemiddeling en het eerste verzoek om tegemoetkoming in de (verhuis)kosten steken heeft laten vallen. De ombudsman kan evenwel billijken dat het stadsdeel zijn nadere claim alsnog afwijst.