Een vrouw met twee kinderen krijgt via het Leger des Heils een woning toegewezen in Almere. Ze vraagt in augustus 2012 bijzondere bijstand voor woninginrichting aan bij Sociale Zaken en vertelt daarbij dat niet elke vloer – of muurbedekking geschikt is vanwege haar astma. Sociale Zaken neemt de bijstandsaanvraag in behandeling, maar wijst de vrouw vanwege haar astma ook naar het Servicepunt Zorg voor het aanvragen van een voorziening woningsanering op grond van de Wmo. Sociale Zaken wijst de aanvraag bijstand af vanwege de Wmo-aanvraag, die als voorliggende voorziening geldt. Het Servicepunt Zorg wijst de aanvraag Wmo-voorziening af omdat er geen sprake is van vervanging van stoffering (sanering), maar van eerste aanschaf. Dat zijn algemeen gebruikelijke kosten en om die reden is vergoeding vanuit de Wmo uitgesloten. De vrouw doet daarop in september 2012 een tweede aanvraag bijzondere bijstand, die de gemeente toekent.

De gemeente meldt de ombudsman dat niet meer valt te achterhalen of de medewerker die de vrouw heeft doorverwezen naar het Servicepunt voldoende heeft doorgevraagd om helder te krijgen of het hier om eerste aanschaf inrichting of woningsanering ging. De mogelijkheid voor het gebruik van een voorliggende voorziening moet echter altijd eerst beoordeeld worden.

Uit onderzoek van de ombudsman blijkt dat de verwijzing naar het Servicepunt voor de aanvraag woonvoorziening onjuist was, nu voor eerste aanschaf van woninginrichting geen recht op een voorziening vanuit de Wmo bestaat. De reactie van de gemeente dat het gebruik van een voorliggende voorziening “altijd” eerst bekeken moet worden, kan de ombudsman in dat licht bezien niet volgen, nu er in de situatie van de vrouw nooit sprake kón zijn van recht op een Wmo-voorziening. Evenmin is deze vergissing praktisch en snel gecorrigeerd. Het had in de rede gelegen dat het Servicepunt en Sociale Zaken voor onderlinge afstemming hadden gezorgd. Door dat na te laten is de verlening van bijstand onnodig vertraagd.