Een vrouw is klant van de Dienst Werk en Inkomen (DWI) en volgt vanaf juli 2012 een re-integratietraject. Vanaf het begin van het traject beklaagt de vrouw zich bij haar klantmanager over het uitblijven van haar trajectvergoeding, omdat ze hierdoor de vervoerskosten vanaf haar woning in Amsterdam-Zuidoost naar haar traject in Amsterdam-West niet kan betalen. Vanaf 17 september 2012 heeft de vrouw geen geld meer om naar haar traject te gaan. Op 25 oktober 2012 betaalt DWI de trajectvergoeding alsnog. Door een fout in de administratie is vertraging opgetreden in de afhandeling en toekenning van haar onkostenvergoeding. Vervolgens besluit DWI op 1 november 2012 om de uitkering van de vrouw voor de maand november met 30% te verlagen, omdat zij vanaf 17 september niet op haar traject is verschenen. 

Haar bezwaarschrift tegen dit besluit verklaart DWI ongegrond. Het niet tijdig uitbetaald krijgen van de reiskostenvergoeding is geen reden om niet op het traject te verschijnen. Dit is voor de vrouw aanleiding om naar de ombudsman te gaan.

De ombudsman overweegt dat DWI onvoldoende aandacht heeft besteed aan de situatie van de vrouw. Het is niet redelijk om, na het niet uitbetalen van een tegemoetkoming, het stoppen van een traject te bestraffen met een korting op de uitkering. Juist in de bezwaarprocedure had de dienst alle relevante omstandigheden van de vrouw in ogenschouw moeten nemen, om zodoende tot een volledige heroverweging met een redelijke uitkomst te kunnen komen. DWI erkent dat dit niet is gebeurd. De ombudsman neemt dan ook met instemming kennis van het feit dat DWI de verlaging alsnog terugdraait.