3D casus: Een woud aan regels en instanties

Tijdens een huisbezoek vorige week sprak ik met een vrouw die gehandicapt is, ze heeft een progressieve ziekte. Ik ben niet alleen geraakt door de indringende problemen die zij kent, maar ook ben ik onder de indruk van de wijze en wijsheid waarmee zij hiermee omgaat. Haar probleem is dat zij bij de hulp die zij nodig heeft, afhankelijk is van zeker acht instanties. Arbeidsongeschiktheidsuitkering van het UWV, aanvullende uitkering van de SVB en, omdat dat nog niet genoeg is, bijzondere bijstand van sociale dienst. Belastingdienst ziet haar als werkgever, vanwege de mantelzorgers die zij vanuit een andere afdeling (Persoonsgebondenbudget, pgb) van SVB ontvangt. Een deel van die zorg komt overigens weer via zorgverzekeraars binnen. 

Ze heeft allereerst problemen met pgb van SVB, waarvan de hoogte en samenstelling pas in laatste week voor het nieuwe jaar duidelijk wordt, waardoor ze niet zeker wist of ze de mantelzorgers nog kan inhuren. Er komt ook een nieuw formulier, dat ze moet invullen. Het heet 'trekkingsrechten' en ze moet er op bijhouden hoeveel uren de mantelzorger elke dag werkt. Dit formulier zou de rechtmatigheid bevorderen. We hebben beiden geen idee wat met trekkingsrechten wordt bedoeld, en zien ook niet hoe het de rechtmatigheid bevordert. Wij zien alleen maar het zoveelste formulier, dat weer administratief werk vereist en kopietjes als bijlagen (als je ziek bent, is de gang naar een kopieerapparaat en dan naar een brievenbus eigenlijk al een te hoge inspanning).

De sociale dienst heeft de aanvraag bijzondere bijstand naar een verkeerde afdeling gestuurd, elke regeling heeft zijn eigen afdeling, en die heeft een negatief besluit genomen. Dit betekent bezwaar indienen, bellen, en pas na drie maanden een positief besluit over iets wat eigenlijk een simpele aanvraag zou moeten zijn...

De leverancier van de rolstoel die de banden moet vervangen, zegt de eerste afspraak af, komt de tweede afspraak met 1 band (denken ze dat rolstoelers op 1 wiel rijden en bij het circus werken?). Dus pas na drie afspraken is het probleem opgelost, met excuses, maar het aantal keren dat de overheid excuses heeft aangeboden is niet meer te tellen. Eigenlijk kan ze excuses niet meer aanhoren. Inmiddels ligt er een brief van de gemeente dat de gemeente voor een andere leverancier gekozen heeft en dat alle rolstoelen vervangen zullen worden. De angst slaat ons om het hart, weet de gemeente wel wat er allemaal mis kan gaan bij het kiezen voor een nieuwe rolstoel en wat voor operatie roept de gemeente op zich af. Kiezen voor een nieuwe leverancier betekent toch niet automatisch dat iedereen een nieuwe rolstoel moet krijgen?

Dan heeft de gemeente ook nog gekozen voor herbestrating. Tja, dat is natuurlijk een andere afdeling; die doet dat onaangekondigd en zonder overleg. Hierdoor kan ze eerst niet bij haar auto en later is haar parkeerplaats voor invaliden niet goed aangelegd, waardoor ze zich onveilig voelt bij het in- en uitstappen.

Er is wel een casemanager, maar dat is niet veel meer dan een woord. Die zorgt alleen voor de diensten van het wmo-loket, en ook dan nog gaat het regelmatig fout. De zaken die bij andere diensten ontstaan, daar is de casemanager niet van.