3D casus: Geen crisishulp bij dreigende ontruiming
Een vrouw woont samen met haar vriendin en haar zevenjarige zoontje in een huurwoning. Haar vriendin heeft een baan en de vrouw aanvullende bijstand. Ze hebben schulden, waaronder een huurschuld, maar een schuldsaneringstraject kan pas gestart worden als de naam van de partner van een koopcontract van een eerdere woning wordt geschrapt. Dat zal niet eerder dan maart 2015 mogelijk zijn.
Om huisuitzetting te voorkomen had de vrouw met de sociale dienst een betalingsregeling met de verhuurder afgesproken. Desondanks krijgt ze een aankondiging van ontruiming, waarin staat dat de gemeente wel al een container heeft gehuurd waar ze terecht zouden kunnen. Ze belt haar inkomensconsulent, die zegt niets voor haar te kunnen doen. De vrouw doet zelf een voorstel voor een voorschot van de sociale dienst aan de verhuurder om de ontruiming af te wenden. Als ze niets hoort, belt ze ten einde raad de ombudsman.
Als de ombudsman belt naar de sociale dienst hoort hij dat er inderdaad niet betaald is aan de verhuurder, zoals afgesproken in de betalingsregeling. De sociale dienst ziet echter geen aanleiding om contact op te nemen met de verhuurder om de uitzetting te voorkomen. De ombudsman vraagt om crisisinterventie. De vrouw kan wel langskomen maar is er geen tijd meer om een moratorium aan te vragen om een ontruiming te voorkomen. Gelukkig gaat de verhuurder akkoord met het voorstel van de vrouw en kan ze haar woning behouden.
De gemeente tracht hier in eerste instantie een vangnet te zijn. Echter als de vrouw door een fout van de gemeente toch haar woning dreigt kwijt te raken, springt noch de afdeling Inkomen noch de schuldhulpverlening voor haar in de bres.. Daar waar de gemeente aan de ene kant wel een container regelt bij huisuitzetting, komt na aankondiging van de ontruiming bij de gemeente de schuldhulp van diezelfde gemeente niet direct in actie tegen de ontruiming. Een voorbeeld van verkokerde hulpverlening binnen de gemeente zelf.
