3D casus: Vragen over verdringing betaalde arbeid
Begin 2012 wordt een man door de gemeente aangemeld bij een participatieplaats in de horeca. Hij is universitair geschoold.
Uit angst voor een strafkorting gaat hij een oriënterend gesprek aan, maar hij uit zijn twijfels of hij wel geschikt is voor werk in de horeca. De consulent dreigt met strafkorting en geeft hem “een tweede kans”. Uiteindelijk krijgt hij een participatieplaats bij een supermarkt aangeboden. De man slikt hij zijn bedenkingen in en gaat aan de slag. Hij beklaagt zich in september 2014 bij de gemeente over het feit dat hij als uitkeringsgerechtigde -in weerwil van het beleid- met behoud van uitkering werkzaamheden verricht die vallen onder reguliere arbeid. Hij is van mening dat hij met het werk in de supermarkt betaalde arbeid verdringt. Het antwoord dat de gemeente hem eind 2014 stuurt vindt hij nietszeggend. De ombudsman vraagt de gemeente specifiek op de klachten van de man in te gaan.
In principe mogen de activiteiten die een gemeente verplicht stelt bij een bijstandsuitkering ook in de Participatiewet slechts uit additionele arbeid bestaan. De ombudsman merkt dat meerdere bijstandsgerechtigden van mening zijn dat wat zij moeten doen om hun uitkering te behouden, wel degelijk ten koste gaat van betaalde banen.
